Sunda Vérsus Barat

Ku Sarah Sahira

Urang Sunda araya? Upami araya, wajib maraca nya lur! Budaya Sunda vérsus budaya Barat yeuh.

Sadar teu urang? Yén budaya barat di jaman kiwari geus ngaracunan budaya urang, samalah sacara henteu langsung geus ngalelepkeun kabudayaan urang.

Sadayana apal dance? Sumuhun éta geuning ibing ala barat anu nuju ngetren bin populér di jaman kiwari. Biasana nu resepeunana téh utamana ti kalangan rumaja jeung déwasa. Upami nu resepna aki-aki jeung nini-nini mah arang nya! Mun baroga éncokna kanceuh atuh lur!  Hé hé....

Pertanyaan nu sanésna, apal Jaipong? Walerannana pasti apal atuh nya! Upami teu apal, euleuh, kacida pisan éta mah. Jaipong mah tos teu bireuk deui meureun nya. Sumuhun éta geuning ibing tradisional has Jawa Barat. Jaipong mah ibingna ogé langkung artistik tibatan dance ala Barat, ku sabab gerakanana kacida éndah tur énérgik. Ari dance ala barat mah gerakanana riweuh teu puguh ceuk sim kuring mah, héboh lah kitu. Ku sabab kitu téa jaipong mibanda ciri anu mandiri, dina unggal gerakna aya ajén éstétis. Ngan hanjakal pisan tari Jaipong di jaman kiwari geus kaéléhkeun popularitasna ku dance budaya Barat. Malah mah henteu saeutik jalma di jaman kiwari mah nganggap Jaipong téh katinggaleun jaman, tur kampungan cenah, kudu dilelempeng tah pola pikir anu kitu.

Pola pikir modél kitu téh dilantarankeun faktor didikan sepuh ka murangkalihna. Di jaman ayeuna heunteu saeutik sepuh anu leuwih milih ngadaptarkeun jeung ngasupkeun murangkalihna ka téatér dance atawa balét, tibatan ngasupkeun murangkalihna ka sanggar tari Jaipong. Ironis pisan nya.

Nu kadua, nu rék  dipedar nya éta ngeunaan basa. Urang Sunda pasti tiasa panginten nya nyarios ku basa Sunda mah, da basa mah geus jadi hiji hal anu penting, anu dipaké sapopoé. Upami urang Sunda teu tiasa basa Sunda, sungguh terlalu...!

Tong ngaku pituin urang Sunda lamun teu bisa basa Sunda! Di jaman kiwari henteu saeutik urang Sunda anu teu bisa basa Sunda. Hal ieu ogé salasahijina mangrupa pangaruh didikan kolot ka budakna. Urang Sunda ayeuna mah loba géngsina ngagunakeun basa Sunda téh ku sabab cenah kampungan nora, kudu dibasmi deui tah pola pikir cupet jiga kitu. Padahal mah basa Sunda téh ciri jati diri urang Sunda. Moal bisa disebut urang Sunda lamun teu bisa jeung teu maké basa Sunda. Tapi geuning di jaman kiwari mah loba pisan kolot urang Sunda anu leuwih milih murangkalihna asup lés basa deungeun tibatan basana sorangan, bari basa Sunda téa teu diajarkeun ka budakna. Kalah hantem dihayoh-hayoh sina maraké basa Indonésia atawa basa Inggris sapopoé di imah. Pan geus salah fungsi jeung kalungguhanana.

Urang kudu sing bisa nempatkeun basa saluyu jeung fungsi katut kalungguhanana. Mana basa indung, mana basa nasional, mana basa internasional. Kudu bisa kabéh ogé eta tilu katagori basa téh, jeung kudu bisa nempatkeun dipakéna. Cing atuh urang Sunda, ari di imah jeung di lingkungan kulawarga mah paké basa Sunda téh, apan basa indung, basa gaul di lingkungan kulawarga. Ambéh tetep aya basa Sundana, ambéh tetep langgeng.

Sakitu anu tiasa dipihatur, urang sami-sami ngajaga kabudayaan jeung basa Sunda. Tanggung jawab urang sélér Sunda ngajaga sangkan basa-budaya Sunda henteu dugi ka tilelep ku budaya barat jeung budaya sanésna. Cag!

(Sarah Sahira, kelas IX i SMPN 1 Warungkondang, lahir di Cianjur, 23 Desember 1997. Padumukan di Cipadang RT 01/RW 05 Désa Bangbayang, Warungkondang, Cianjur, Jawa Barat. Email Sarah_Sahira@ymail.com  twitter @sarahsyahirasya)